
Walne bitwy stoczone przez Sullę były świadectwem wielozadaniowości elit Rzymu i siły Imperium. Pomimo krwawych walk wewnętrznych w Italii i w Rzymie, notable rzymscy nie zrezygnowali z aktywności w polityce zagranicznej i postanowili ukrócić ambitne plany króla Pontu Mitrydatesa VI.